Onda electromagnética

Les ondes electromagnétiques son tresversales, nelles la direición de los campos llétricu y magnéticu son perpendiculares a la direición de propagación.

Una onda electromagnética ye la forma de propagación de la radiación electromagnética a traviés del espaciu, y los sos aspeutos teóricos tán rellacionados cola solución en forma d'onda qu'almiten les ecuaciones de Maxwell. A desemeyanza de les ondes mecániques, les ondes electromagnétiques nun necesiten d'un mediu material pa propagase.

Procesu de propagación

Un campu llétricu que varia nel tiempu, producirá una corriente de desplazamientu que, según la llei d'Ampère-Maxwell, será fonte d'un campu magnéticu. Al empar, ésti últimu, al ser variante, producirá un campu llétricu, d'acordies a la Llei de Faraday. D'esta miente, dambos campos sofítense ún al otru. ESti procesu de propagación foi teorizáu por James Clerk Maxwell en 1865, y en 1885 Heinrich Rudolf Hertz detectó esperimentalmente les ondes electromagnétiques.

Ecuación d'ondes

Nún mediu isotrópicu, homoxéneu y constante; simbolizando la conductividá con σ, el campu llétricu con $𝐄$ y el magnéticu con $𝐁$:

$({\mathrm{\nabla }}^2-\frac{1}{c^2}\frac{{\partial }^2}{\partial t^2}-\mu \sigma \frac{\partial }{\partial t}-\mathrm{div}\mathrm{grad})𝐄=0$

$({\mathrm{\nabla }}^2-\frac{1}{c^2}\frac{{\partial }^2}{\partial t^2}-\mu \sigma \frac{\partial }{\partial t})𝐁=0$

Les ecuaciones anteriores describen una onda con factores d'atenuación dependientes de σ que se propaga a una velocidá $c=1/\sqrt{ϵ\mu }$. Cuando la onda se propaga nel vacíu σ = 0 y la ecuación se reduz a la ecuación d'ondes común:

${\mathrm{\nabla }}^2𝐄-\frac{1}{c^2}\frac{{\partial }^2𝐄}{\partial t^2}=0$

${\mathrm{\nabla }}^2𝐁-\frac{1}{c^2}\frac{{\partial }^2𝐁}{\partial t^2}=0$

Ver tamién

• Radiación electromagnética