Rellumu superficial

El rellumu superficial ye un conceutu utilizáu en astronomía pa describir el rellumu aparente d'oxetos astronómicos estensos (a diferencia de les estrelles, qu'apaecen como un puntu), como galaxes y nebuloses.

Descripción

Xeneralmente la magnitú aparente d'un oxetu indica'l so rellumo en xunto. Si, por casu, una galaxa tien magnitú 12,5, quier dicir que vemos la mesma cantidá total de lluz de la galaxa que d'una estrella de la mesma magnitú. Sicasí, ente que les estrelles son tan pequeñes que puede considerase un puntu na mayor parte de les observaciones, una galaxa o nebulosa puede estendese per dellos segundos d'arcu (arcsec) o minutos d'arcu (arcmin). Ye por ello que cola mesma magnitú una galaxa ye más malo de reparar qu'una estrella, una y bones el rellumu de la primera distribúyese nun área mayor. El rellumu superficial indica lo fácilmente observable que ye un oxetu.

Cálculu del rellumu superficial

El rellumu superficial suelse midir en magnitúes por arcsec cuadraos. Como la magnitú ye logarítmica, el cálculu del rellumu superficial nun puede faese a cencielles estremando la magnitú ente l'área. En cuenta de ello, pa un oxetu de magnitú m que s'estiende per un área de A arcsec cuadraos, el rellumu superficial S  vien dau por:

$S=m+2,5\cdot {\log }_{10}A$

El rellumu superficial ye constante cola distancia de lluminosidá. Pa oxetos cercanos, la distancia de lluminosidá ye a la distancia física del oxetu. El fluxu radiativo d'un oxetu cercanu escai col cuadráu de la distancia al oxetu. Per otru llau, l'área física que correspuende a un ángulu sólidu dau aumenta col cuadráu d'esta mesma distancia. Esto resulta nuna cancelación mutua de la dependencia de dambos parámetros na distancia, lo que convierte al rellumu superficial nuna constante.

Rellación ente unidaes

El rellumu superficial dau n'unidaes de magnitúes rellaciónase col rellumu superficial dau n'unidaes de lluminosidaes solares al traviés de :$S(\mathrm{m}\mathrm{a}\mathrm{g}/{\mathrm{a}\mathrm{r}\mathrm{c}\mathrm{s}\mathrm{e}\mathrm{c}}^2)=M_{V,\odot }+21,57-2.5\log S(L_{\odot }/{\mathrm{p}\mathrm{c}}^2),$ con $M_{V,\odot }$ la magnitú absoluta del Sol na banda visible, $S(\mathrm{m}\mathrm{a}\mathrm{g}/{\mathrm{a}\mathrm{r}\mathrm{c}\mathrm{s}\mathrm{e}\mathrm{c}}^2)$ el rellumu superficial n'unidaes de magnitú per segundu d'arcu cuadráu y $S(L_{\odot }/{\mathrm{p}\mathrm{c}}^2)$ el mesmu, dau n'unidaes de lluminosidaes solares por pársec cuadráu.

Bibliografía

• Binney, James y Merrifield, Michael (1998). Galactic Astronomy, Princeton University Press. ISBN 0-691-02565-7.

Ver tamién

• Galaxa de baxu rellumu superficial
• Magnitú aparente
• Magnitú absoluta